روستای ممرآباد

اگه دباره ده ما یک کم صحبت کنم چه جوره ؟

                                                       فک نکنی که ده ما دکجیه و چه دوره

دنزدیکای کاشمره و چارقدمی آقای شهید

                                                       بیابه ده ماببین ماهم درم چندتاشهید

مردم کوشای دره ، درس مخنن و کارمنن

                                                     وقت محرم که مره بیاببین چکار منن

کار منن و کارمنن مثل موتور جفت سلن (سیلندر)

                                                     ترکتور که چیزه نیه ، دویست شیشه (206) خاک متن

اماقدیما ده ما زندگیا بامزه بود

                                               خربزه ها خاقانی و انگورای روچه بود

اوی قنات مابود مثل نبات و قند شیری

                                              مبردن به خنه هاشا  دوتادوتا  بادول جیری

حالا اوی لوله امده هم خاک دره  هم کف دره

                                                        اوی چرخ گداها  ور اوی لوله شرف دره

نار مکرن و انگور ، زعفرون و بادنجو

                                           اوو میگیرن شو و روز از ای جو به او جو

گندم و سرعلف درن  اززندگی هدف درن

                                                  به حج مرن و کربلا   آرزوی نجف درن

کدخدای ده ما مرحوم دشتی بوده

                                          اما حالا دهیار ما که اسمش  دکی (دکتر) بوده

شوراهاما  دستور مدن دهیار ما عمل منه

                                                     مردم دهک ماره  ور هیچ و پوچ معطل منه

سطل زباله مگذره ، پارک قشنگ درست منه

                                                     کارای مهم انجام مده اما همر خبر منه

خیلگه حرف زدم عمو ، اسم ده ما ممرآباد

                                                 هرچی که ریشته بود ننم ، همر دادم مو  ورباد

حرف اگه نقریه ، ساکت بودن طلایه

                                                  ایی شعرایی که مو گفتم بری جوونم بلایه        

شاعر : محمد اکرامی ممرآبادی